Rootsville

Bourbon Street (B) & Big Rich & The Blacksmith Company (NL) "40 Years Wedding Anniversary" Nicolien & Wout Biercafé Buurman Veldhoven (NL)(07-09-2019) reporter & photo credits: Freddie info bands: Bourbon Street - Big Rich & The Blacksmith Company © Rootsville 2019

Quote Muddy Waters

Er is altijd wel een reden om te feesten onder vrienden. Op zaterdag 7 september was die reden de 40ste huwelijkverjaardag van bluesvrienden Nicolien en Wout om richting Nederland te trekken. Voor onze "Key To The Highway" en place to be "Biercafé Buurman" moeten we naar het Nederlandse Veldhoven, een kroeg die ook dienst doet als locatie tijdens "Zilst Blues" dat later dit jaar op zaterdag 19 oktober plaats zal vinden, en waarvan het jubilerende koppel een draaiende schijf van vormen. Naast familie waren er ook een ganse bende bluesvrienden naar Veldhoven afgezakt voor dit heugelijke moment. Voor deze bluesliefhebbers en diegene die aanwezig zijn staat ook deze recensie een beetje (veel) in het teken van de blues.

Quote Willie Dixon

Het is maar de vraag of Wout en Nicolien 40 jaar geleden reeds wisten dat ze met momenten meer in België dan in hun thuisland zouden vertoeven. Nicolien en Wout zijn bluesliefhebbers in hart en nieren en schuimen de meeste bluesfestivals af. Dit jaar brachten ze ook enkele weken door in Hongarije met onder meer een bezoek aan "GastroBlues" (concert report). We kennen ze ook als doorzetters want menige kroegen en backstages werden in het verleden door hen beiden gesloten. "Die Hards" pur sang, dus Shak'em On Down!. Bij het binnenkomen stond Wout fier naast zijn Nicolien te pronken zo van, hier is ze dan mijn "Pride and Joy".

Quote T-Bone Walker

Misschien was er 40 jaar geleden ook ruimte voor "Nederpop" en zongen ze toen ook wel luidkeels op de nummers van Drukwerk met "Schijn Een Lichtje Op Mij" om zo ook via "Midnight Special" en "Leabelly" de link te leggen naar de blues. Feit is dat we dit koppel via de blues leerden kennen en we ze zelfs al een als Belgen kwamen te beschouwen. Als doorwinterde blues adepten kon het niet anders of hun "feest" zou worden opgeluisterd met "Live" muziek en meerbepaald "Blues". Als halve Belgen kozen ze zo ook voor de Belgische formatie "Bourbon Street", een band waar ze toch ook wel een boontje voor hebben. Voor de eerste band van vanavond gingen ze shoppen in eigen land met "Big Rich & The Blacksmith Company". Tonight it's time for the "Anniversary Blues".

Quote Otis Rush

2019 moest een jaar worden van feesten maar werd helaas ook een jaar van verdriet. Tijdens de heenreis richting Azoren voor de "European Blues Challenge" moesten ze halverwege in Porto terug huiswaarts keren door het overlijden van "vader". Ook met dit treurige voorval kwamen we mee te leven met onze bluesvrienden. Helaas leven we niet in de "Big Easy" want in New Orleans zouden ze dit spijtige heengaan vieren in een "second line" met de hymne uit 1929 van Albert E. Brumley, Some bright morning when this life is over, I'll fly away. Ook hier in Nederland zijn er pakkende nummer over het verlies van een dierbare en zo komen we uit bij "Heilige Anthonius" van Rowwen Héze en herdenken we dit verlies nog met de woorden...Soms is 't beater iets moeis te verleeze.Beater verleeze dan det ge 't noeit het gehad. En zo zal "vader" ook hier vanavond in gedachten nog aanwezig zijn. Vanavond is er evenwel enkel ruimte voor plezier en herdenken we als bluesvrienden onder elkaar hun 40ste huwelijksverjaardag. Een huwelijk dat werd bezegeld met een dochter en een zoon, een koningshuwelijk dus.

Quote Howlin' Wolf

Uiteraard werd het hier in "Biercafé Buurman" een verzameling van bluesvrienden onder elkaar. Benieuwd of er genoeg parking is voor de talrijke campers want "We Belong Together". "Bier" zal zeker hier geen loos begrip zijn met een keuze uit 14 "taps" en ook wel "Tennessee Whiskey". Toch richten we ons ook op de "Blues" met als opener van dit feestje "Big Rich & The Blacksmith Company". Bij ons in Belgenland totaal onbekend bestaat deze formatie uit Richard van den Elzen (vocals & bluesharp), Guus Hendriks (guitar), Paul Kolenberg (upright bass), Johan van Lanen (drums) en Joost Jansen (piano). Met een mix van 50, en 60 jarige blues in een jasje van swing en Chicago staan ze garant voor een swingend en aangenaam begin van deze avond. Ze vieren dit jaar ook hun 4de verjaardag als band, voor de "nul" erachter is er nog wat werk voor de boeg.

Naasr covers als "Who Will Be Next" en "Howling For My Baby" van Howlin' Wolf brachten ze ook enkele originals met "Working Day" en "That's Right". Zeker ook met "She's My Baby" dragen ze hier hun steentje bij aan deze romantische gebeurtenis vanavond. Na passages in kroegen als "De Heilige Cornelius", "Paasblues", "W2 Poppodium" en zoveel meer mogen ze gerust hun pijlen ook eens richten op België. Swingend begin van de avond en strilaan waren de voetjes in beweging aan het komen.

Quote John Lee Hooker

Ondertussen waren de eerste hapjes al gearriveerd en beleefde onze Ron zijn "Best Night Ever". Tussen de twee acts is er dan terug tijd om wat aan socializing te doen dit wanneer we ook terug richting toog trekken voor een babbel met Jo Mast die helemaal van uit het land van "wurst und sauerkraut" was afgezakt met in gedachte Preston 'Red' Foster's "Got My Moko Workin'". Er zal later ook wel tijd zijn voor een "Moondance" want er waren ook (2) "Van Morrison" fans in da house, geen paniek want "The Doors" antwoorden dan wel weer van "People Are Strange". Helaas moeten we ook die ene fan van Robert Jon teleurstellen want de Jon kon niet komen :-) We hadden aan Wout nog gevraagd om met "Honeymoon Blues" een Robert Johnson'neke te doen voor Nicolien maar daar bedankte hij voor :-)

Quote Jimi Hendrix

Tijd ook voor het tweede hoofdmenu van de avond. "Bourbon Street" kennen we uiteraard allemaal en het hoeft gezegd dat deze Limburgse formatie nog steeds in stijgende lijn zit. Sinds vorig jaar hebben Mario & co ook een Nederlander in de rangen met gitarist Renée "Wild Bill" Niesen. Sinds korte tijd ook heeft Mario de baspartituren doorgeschoven naar Alex Rozka. De ouderdomsdekens blijven natuurlijk Mario Jossels, Luc Boonen en Wilfried Claesen.

In 2017 wonnen deze "Bourbon Street" de "B.R.U.L" contest waardoor ze een jaartje later d" "Southern Bluesnight" te Heerlen plechtig mochten openen. Sinds toen primeert hun repertoire in originals en dat kunnen we enkel maar toejuichen al zal een Albert Collins ook nog wel eens komen piepen met "Honey Hush". Met nummers als "Home Town" en "Cutting Loose" zijn ze steevast aan een nieuw leven begonnen. Ieder lid van deze Bourbon Street'ers hebben een enorme stap voorwaarts gezet. Belgische blues en een knap stukje vakmanschap door een band die fenomenaal op elkaar zijn ingespeeld en dus wordt het stilaan tijd om aan een debuutalbum te denken. Hierna zat het eerste gedeelte erop en het orkest stopte ook voor de frietjes met...frietsaus aka zoete mayonaise. Die Hollanders toch :-) en neeje ik ben niet de broer van...

Quote Brownie McGhee

Hierna kwamen de bands terug aan bod voor hun tweede gedeelte en werd floorfillin' hier een echt begrip. Een speciale vermelding geven we nog mee voor de twee bands. Met voor Big Rich & Co de zeer knappe vertolking van "Don't Touch Me Baby" en voor Bourbon Street uiteraard het kippenvelmoment met "The Owl". Buurman nog twee "Jup'kes' en blijf maar aanvullen die handel. Ondertussen kende iedereen ook iedereen en zoals het hoort bij de blues waren we nu allemaal familie incluis het "Duracell konijn". Wanneer we als Belgen door politiek gekibbel ons niet kunnen verbroederen met onze Waalse landgenoten dan doen we dit dan toch met de Nederlanders hier en zou Robert Johnson zingen van "Sweet Home Veldhoven". Voor Nicolien en Wout werd het een helse aanvoer van "speciale bieren" alsof iedereen dacht dat beiden hier in Veldhoven een drankenhandel zouden gaan beginnen. "Star of the show" was zonder meer het kunstwerkje over dit jubilerende koppel door blues schilder Theo Reijnders. Dat mag toch ook gezegd worden.

"This Must Be The Night" en zo werd het tijd om terug richting België af te zakken want morgenmiddag staat er weerom een ander punt op de agenda. Wie hier tijdens het ochtendgloren de deur komt dicht te trekken, dat weten we al lang, het zijn gewoon Nicolien en Wout toch :-) Nog eens proficiat en tot de volgende. Boogie Chillen!

Tegen het ochtengloren als biercafé "Buurman" de deur op slot draait valt er plots een sluier van stilte over Veldhoven. Sssst...als je heel stil bent hoor je Wout nog tegen zijn Nicolien zeggen van "Need Your Love So Bad" en gonst het verderop in de campers op de parking van slaapwel Suzanne, slaapwel Vic, slaapwel Ria, slaapwel Ronnie, slaapwel Elly, slaapwel Marc, slaapwel Maaike, spaalwel Johnny, slaapwel Katrien, slaapwel Bart, slaapwel Diane, slaapwel Theo, slaapwel Rina, slaapwel Trikke...goodnight John Boy, goodnight everyone until Further Up On the Road :-)

Quote Buddy Guy